Βγήκαν τα παπλώματα. Κλείνουν τα παράθυρα. Ανοίγουν πιο συχνά τα μάτια, διάπλατα, σχεδόν, μπροστά στο θαύμα. Χωρίς θαυμαστικό.
Παλιό ημερολόγιο, από το "σωτήριο" έτος 2004...
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ
Λέω Σεπτέμβρης και νομίζω ότι από κάπου στάζει. Μπορεί και από το ταβάνι, μπορεί και από τον ουρανό ή και από τα μάτια μου. Όταν δεν βλέπω σταγόνες γύρω μου, είμαι σίγουρος ότι στάζει κάπου μέσα μου. Ακόμα και όταν δεν έχω να θρηνήσω τίποτε. Τότε θα στάζει ποτιστικά, σκέφτομαι. Κάτι πρόκειται να βλαστήσει ή ν' αναστηθεί.
Μήνας για αλλαγές και για νέο ξεκίνημα. Τα σχολεία ανοίγουν, οι άνθρωποι μετακομίζουν από τη μια δουλειά στην άλλη, από τη μια ζωή στην άλλη.
Διάφορα είδη πάνω στη γη αποτραβιούνται στον προσωρινό ή στον αιώνιο θάνατό τους. Τον Σεπτέμβριο είναι καλό να έχεις έναν αγαπημένο άνθρωπο κοντά σου και να γέρνεις πάνω του, να του ψιθυρίζεις.
Αν δεν υπάρχει άνθρωπος, τουλάχιστον ένα όργανο. Αλλιώς καταντάς τρελός συγγραφέας και γράφεις, γράφεις, γράφεις μιλώντας στον εαυτό σου.
Αντώνης Σουρούνης
Το ημερολόγιο της τύχης, εκδόσεις Νάρκισσος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Γεμάτο εικόνες ετούτο το απόσπασμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Σεπτέμβρης το τέλος μιας εποχής, και η άνθιση μιας νέας. Τόσα κλαδιά, ακλάδευτα ακόμα, που ποτίζουν το λογισμό μας δια της παρατήρησης. Μα οι μέσα μου εποχές, που στάζουν πάνω απ' του Σεπτέμβρη το μνήμα δειλιάζουν και τρέμουν. Γιατί γνωρίζουν, πως όταν γίνω και εγώ ακόλουθος της επινοημένης εποχικότητας, τότε θα χω γίνει και εγώ έρμαιο του Καιρού μου...
Καλημέρα σας!
Η άνθιση της νέας εποχής ήρθε Σάββατο πρωί που στάζει από παντού, έξω σίγουρα, μέσα ακόμα με κοντομάνικα, πιο μέσα η ποτιστική παρατήρηση,όπως λες. Οι εποχές μου δειλιάζουν και τρέμουν επίσης, υπό το βάρος του καιρού και κυρίως του Καιρού (μου). Από κάποιο κλαδί ακλάδευτο θα κρατηθούμε και πάλι να μην μας παρασύρει η επινοημένη εποχικότητα...ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας μέρα και Καλό μήνα!