Σεφέρης και Μαρώ. Αλληλογραφία Α' (1936-1940)

O Σεφέρης στη Μαρώ

[Αθήνα] Κυριακή πρωί.[29 Σεπτεμβρίου 1940]

Μόλις τώρα πήρα το πρωινό μου και διάβασα το γράμμα σου.Ανάσανα που ξέρω πως έρχεσαι την Παρασκευή. Δεν ξέρεις πώς σε περιμένω.Γιατί αυτές τις τελευταίες μέρες σ' έχω φριχτά επιθυμήσει. Τί τα θέλεις, σε στερήθηκα όλο το καοκαίρι και γιατί ήσουν μακριά και γιατ΄΄ι ίσως, μ' όλες αυτές τις ανόητες ιστορίες, κι όταν ήσουν ακόμα κοντά μου, δεν σε είχα όπως θα το ήθελα. - Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία. Σκέπτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή απάνω μου και όλα χάνουνται, όπου και να βρίσκομαι, ό, τι και να κάνω. Είναι αστείο κάποτε να βλέπω τον εαυτό μου σαν έναν υπνοβάτη ή σαν έναν τυφλό που σε ψάχνει με τις παλάμες απλωμένες και με τα μάτια κλειστά. Είμαι ελεεινά καυλωμένος, χρυσό, και δε σκέπτομαι τίποτε άλλο παρά πώς να σε γαμήσω ατέλειωτα μια ολόκληρη νύχτα.

Και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς.

ΓΙΩΡΓΟΣ

[ΥΓ.] Γράψε μου δυο λόγια μόλις λάβεις το γράμμα. Και μην ξεχνάς να γράφεις σωστά τη διεύθυνσή μου.


Η Μαρώ στον Σεφέρη

[Τράπεζα.] Τρίτη. [1 Οκτωβρίου 1940]


Τούτο να ΄ναι το τελευταίο γράμμα. Ποιός άνεμος τράνταξε το κορμί σου;
Δόξα τον Θεό!

Και βέβαια μην γράψεις αλλιώς. Την διεύθυνση την έγραψα λάθος; Ξέρεις, κατάλαβες ότι πήγα να χάσω τα λογικά μου τον τελευταίο καιρό;

Ας αφήσω τις τραγικούρες, δεν σου πάνε. Το ξέρεις ότι, παρ' όλα, είσαι ένας ελεεινός, χαριτωμένος άνθρωπος και πως πρέπει ακόμη να σε προσέξω πάρα πολύ για να σε μάθω;

Έρχομαι. Φθάνω...

ΜΑΡΩ


--------------------------------------
Σεφέρης και Μαρώ. Αλληογραφία Α' (1936-1940) Φιολογική επιμέλεια: Μ.Ζ. ΚοπιδάκηςΕκδ. Ίκαρος

ΙΟΝ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ

Μπισκότα Μιράντα Παππαδοπούλου. Μνήμη άρωμα από τα πρωινά στον παιδικό σταθμό.

Διπλός ελληνικός, σε χοντρή πορσελάνη. 20 χρόνια πριν Κυριακή πρωί το σπίτι μυρίζει καφέ. Τώρα μυρίζει αμέσως μόλις σηκωθώ. Πατροπαράδοτες συνήθειες.

Σοκολάτα Ιον αμυγδάλου η μικρή συσκευασία. Η μικρή μικρή. Αll time classic, αλλά δεν την βρίσκω πια συχνά.

Ένα κουτάβι που κοιμάται με μαξιλάρι το πόδι μου. Περασμένες ευτυχίες.

Κόσμος στο σπίτι, γέλια, τραγούδια, τσουγκρίσματα γύρω απ΄το τραπέζι της κουζίνας. Τότε που δεν υποπτευόταν κανείς τις απώλειες.

Φωτογραφική μηχανή Κοdak, με το θηριώδες εξωτερικό τετράγωνο φλας , μετρημένες οι νυχτερινές πόζες.

Ύπνος στο αυτοκίνητο, στο πίσω κάθισμα, ξημερώματα.

Βόλτα στην Αθήνα...

Καθαρά Δευτέρα, οι μπαμπάδες διαγωνίζονται στον χαρταετό...κοιτάμε από μακριά.

Κυριακή βράδυ.... μ' έναν κόμπο στο στομάχι πάντα.