Οι μέρες που δικάζουν

Ξαφνικά τόσο όσο κι αναμενόμενα έρχονται οι μέρες που δεν χρειάζεσαι δυο τρεις λέξεις μονάχα.
Δεν σου φτάνουν.

Χρειάζεσαι πολλά παραπάνω. Με πόσες λέξεις καταγράφεται η αλήθεια;




".........μα δεν υπάρχουνε λαγοί μες το καπέλο................"



Έρχονται πια οι μέρες, που δικάζουν,
θα μετρηθούν τα ποσοστά μας
και θα τα βρούμε όλα μπροστά μας.
Δεν το φοβάμαι, ούτε το θέλω,
μα δεν υπάρχουνε λαγοί μες στο καπέλο,
τώρα θα δούμε, τα λεφτά μας τι αγοράζουν.

Κι αν όλα βγουν αληθινά,
δε θα χαρώ, ούτε θα κλάψω
και δε θα πω, στο είχα πει,
δεν ξέρω πως, ούτε γιατί,
χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θ' ανάψω.

Και τα παιδιά που χάσανε την μπάλα,
που δεν τους βγαίνουν τα όνειρά τους,
βλέπουν να χάνεται η στεριά τους.
Και δεν το θέλουν και φοβούνται,
πως όλα τώρα θα 'ναι λίγα και μικρά
κι ούτε τα λάθη τους δε θα 'ναι πια μεγάλα.

Κι αν όλα βγουν αληθινά,
δε θα χαρώ, ούτε θα κλάψω
και δε θα πω, στο είχα πει,
δεν ξέρω πως, ούτε γιατί,
χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θ' ανάψω.

-----------

Oi meres pou dikazoun (Xaris Aleksiou/ Vasilis Papakonstantinou)
Stixoi: Odisseas Iwannou Mousiki: Stamatis Kraounakis
DIskos: Fresko xioni - Vasilis Papakonstantinou

Άρτεμις ~ Β. Παπακωνσταντίνου

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Άλλες ερμηνείες: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Δε θα σε βάλω εγώ ποτέ να μαγειρέψεις
θα 'μαι κοντά σου μοναχά σαν με γυρέψεις
Μετά θα φεύγω πάλι να μ' επιθυμείς
Δε θα κρατήσω μαύρη τσάντα στο γραφείο
ένα φτερό γυπαετού θα έχω λοφίο
στη λεγεώνα της πιο ένδοξης τιμής

Άρτεμις θεά των κοριτσιών
φόβιζε με μ' ασημένιο τόξο
απ' τις ψευτονίκες των ανδρών
και από τη θλίψη που 'χουν να 'μαι απ έξω

Δε σ' έχω δίπλα για να έχω να ζηλεύω
Πέτα τα πέπλα σου στα δάση που χορεύω
να σε λατρέψω όλη νύχτα σαν φρουρός
Με τις δερμάτινες τις βρώμικες μου μπότες
έσπασα μέσα μου και είδωλα και πόρτες
να σ' αγκαλιάσω σαν το χώμα καθαρός

Άρτεμις θεά των κοριτσιών...

"...'Oχι λέξεις πολλές δυο τρεις μονάχα κaι τούτο φτάνει..."

Ξανά οι λέξεις. Πάντα οι λέξεις, πριν τα νοήματα, αυτές που δεν ειπώθηκαν ποτέ, εκείνες που δέθηκαν με μια δαγκωμένη γλώσσα, κι οι άλλες που φώναξαν αλλά δεν τις άκουσε κανείς. Οι λυπημένες μου λέξεις μαζεύονται όλες μαζί κουβάρι στην άκρη του μυαλού και μία μία αχώνευτες γλυστράνε στο στόμαχι μου. Γι 'αυτό δεν τρελαίνομαι. Εντελώς.

Όταν έρχεται ο καιρός που δεν αντέχουν άλλο, σκαρφαλώνουν κατά μόνας κι άλλοτε σε ομάδες κρούσης και προσπαθούν να κατανοήσουν τη γλώσσα μου.

Διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται. Το χειλικό το Π παλεύει μ΄ένα οδοντικό Τ -από διαφορετικες λέξεις η καταγωγή τους εξού και η ασυνεννοησία- ενδιαμέσως σάλια και στρογγυλεμένα φωνήεντα σταθερά και αυτοκυρίαρχα, ανένδοτα να δώσουν τη θέση τους σε σκληροτράχηλα Κάππα, σνομπ Ξι και Φι, διστακτικά μι και έκ φύσεως αρνητικά Δέλτα.

Νικητές σχεδόν πάντα, τα κεφαλαία σύμφωνα των ονομάτων που πια δεν μπορούμε να φωνάξουμε, ούτε σε κλητική και κυρίως ούτε σε κτητική προσφώνηση.

μετά από καιρό

Καμιά φορά νομίζεις πως δεν ξέρεις πού να κοιτάξεις. Στην ουσία δεν έχεις ιδέα πώς να κοιτάξεις. Ο τρόπος ήταν πάντα το θέμα, άλλο αν τα μάτια ψάχνουν συνέχεια για καινούρια παράθυρα.

Μπορεί να 'ρθει ας πούμε το απέραντο γαλάζιο κάτω από το μπαλκόνι σου, κι εσύ να κοιτάς μια ρωγμή στον τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας. Μπορεί να ξυπνήσεις ένα πρωί ,να μην έχεις κλείσει μάτι όλη νύχτα, να πονάς παντού και παρολ' αυτά να χαμογελάς.

Καμιά φορά όλα είναι αλλιώς...Καμιά φορά δεν θες να πεις τίποτα. Δεν σε νοιάζουν πια οι λέξεις. Τα σημαινόμενα είναι πιο σημαντικά. Είναι σα να λέγονται όλα...ένα τραγούδι, μία εικόνα, ένα φλυτζάνι με καφέ, ένας επίμονος αέρας, ένας κόμπος που λύνεται, ένας άλλος που ευτυχώς παραμένει, μία ήσυχη λέξη, μία κίτρινη φωτεινή σιωπή απ' αυτές που θέλεις να κουρνιάσεις μέσα τους, μια άλλη κίτρινη αλλά αιχμηρή σιωπή απ΄ την οποία ελπίζεις να γλυτώσεις, υποσχέσεις χωρίς "θα" -οι καλύτερες- ένα μπλε παιδί -όχι ο ταλαιπωρημένος Μικρός Πρίγκηπας- μία ανάσα σα να ξαναγεννιέσαι...μια αφή διαφορετική απ' όλες, καθησυχασμένοι φόβοι τακτοποιημένοι σε κλειστές βιβλιοθήκες πίσω από τζαμάκια, μια νέα προσφώνηση μέσα στην παλάμη μου και άλλα... πολλά άλλα...