'Eφτασε πάλι η εποχή προσμαρμογής. Οι πρώτοι απογευματινοί καφέδες με ανοιχτά παράθυρα. Ο μικρός Νίκος από το απέναντι μπαλκόνι φωνάζει εδώ και 10 λεπτά τον παππού Σίφη που βρίσκεται κάπου στην πιλοτή. Ο παππούς Σίφης δεν απαντάει κι ο μικρός Νίκος συνεχίζει ακάθεκτος ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ. Αποδεικνύεται πως ο παππούς Σίφης "κάνει παιχνιδάκια", ακούει αλλά δεν μιλάει...Κάπου εδώ αρχίζω να σκέφτομαι τον ωραίο χειμώνα με τις βροχές, τα κρύα, τα κλειστά παράθυρα και την απουσία φωνακλάδων εγγονών και παιχνιδιάριδων παππούδων...
Η αλήθεια όμως είναι,νομίζω, πως ο καφές είναι υπέροχος, έξω έχει Άνοιξη και αν και Δευτέρα όλα μυρίζουν αλλιώς.
Η νέα εποχή απαιτεί από την μία συγκράτηση, ενδοσκόπηση και προσευχή , και από την άλλη, δίαιτες αστραπή-σε 2 εβδομάδες απώλεια 6 κιλών-και επανεξέταση των βασικών και προαιώνιων αρχών της αποπλανήσεως-ένεκα που η φύση οργιάζει, τα λουλουδάκια ανθίζουν, οι μέλισσες ζουζουνίνουν, τα ρούχα μαζεύονται, μικραίνουν, αποκαλύπτουν κτλπ.
Εν μέσω σαρακοστής λοιπόν, σκέφτομαι τα εξής άσχετα: ένα ζεστό κέικ σοκολάτας με παγωτό βανίλια από πάνω που βαριέμαι να πάω ν' αγοράσω, το μόνιμο και βασικό ερώτημα "Το be or not to be?", μια κοπέλα που το πρωί μου μιλούσε για τον Θεό και την νηστεία και άλλες χαμένες αξίες και πριν μεσημεριάσει μου εξηγούσε πώς ελέγχει-κοίτα κάτι άτομα που χάνουν οι μυστικές υπηρεσίες-τον φίλο της, τηλεφωνόντας του κάθε μία ώρα ή ψάχνοντας το κινητό του, τον υπολογιστή του και\ή το μπουφάν του, τα συρτάρια του και δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο που δεν τόλμησε να αποκαλύψει. Καμιά φορά ντρέπεσαι για το ίδιο σου το φύλο, αλλά χαμογελάς απλά αφού δεν ακούς από ώρα, άλλωστε ό, τι και να πεις ξέρεις εκ των προτέρων ότι το σύνθημα είναι ένα: "communication brake down".
Σκέφτομαι επίσης και άλλα πολύ πολύ σοβαρά, όπως το πότε θα κάνω το πρώτο μου μπάνιο φέτος, τί δώρα θα πάρω στις φίλες μου που θα μεγαλώσουν και πάλι, αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα, πότε θα γίνουν τελικά αυτές οι εκλογές, πώς θα είναι να ξυπνήσεις ένα πρωί και όλα να είναι αλλιώς, γιατί φεύγουνε τρέχοντας οι άνθρωποι από κάπου/κάποιον/α όπου παλέψανε ή έστω επιθυμήσανε να φτάσουνε, τί χρώματα θα φορεθούν σ' αυτήν τη σεζόν, γιατί να μην μπορούμε να πούμε αυτό ακριβώς που σκεφτόμαστε σ΄αυτόν ακριβώς που πρέπει να το ακούσει, γιατί το Πάσχα να μην πάρω κι εγώ δώρο, γιατί το ερώτημα ("Τί θέλουν οι γυναίκες;") που έθεσε ο Φρόυντ έναν αιώνα πριν δεν έχει απαντηθεί ακόμα, ενώ το ίδιο ερώτημα όσον αφορά στους άντρες δεν τέθηκε ποτέ από κανέναν, ποιός ανακάλυψε τα γεμιστά άραγε (θα ΄πρεπε να του φτιάχναμε έναν αδριάντα), πού να 'σαι τώρα, γιατί όλα πάνε σκατά παρόλο που τα παράθυρα είναι ανοιχτά και βραδιάζει μια ώρα αργότερα....;
Αυτά.
