"...'Oχι λέξεις πολλές δυο τρεις μονάχα κaι τούτο φτάνει..."

Ξανά οι λέξεις. Πάντα οι λέξεις, πριν τα νοήματα, αυτές που δεν ειπώθηκαν ποτέ, εκείνες που δέθηκαν με μια δαγκωμένη γλώσσα, κι οι άλλες που φώναξαν αλλά δεν τις άκουσε κανείς. Οι λυπημένες μου λέξεις μαζεύονται όλες μαζί κουβάρι στην άκρη του μυαλού και μία μία αχώνευτες γλυστράνε στο στόμαχι μου. Γι 'αυτό δεν τρελαίνομαι. Εντελώς.

Όταν έρχεται ο καιρός που δεν αντέχουν άλλο, σκαρφαλώνουν κατά μόνας κι άλλοτε σε ομάδες κρούσης και προσπαθούν να κατανοήσουν τη γλώσσα μου.

Διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται. Το χειλικό το Π παλεύει μ΄ένα οδοντικό Τ -από διαφορετικες λέξεις η καταγωγή τους εξού και η ασυνεννοησία- ενδιαμέσως σάλια και στρογγυλεμένα φωνήεντα σταθερά και αυτοκυρίαρχα, ανένδοτα να δώσουν τη θέση τους σε σκληροτράχηλα Κάππα, σνομπ Ξι και Φι, διστακτικά μι και έκ φύσεως αρνητικά Δέλτα.

Νικητές σχεδόν πάντα, τα κεφαλαία σύμφωνα των ονομάτων που πια δεν μπορούμε να φωνάξουμε, ούτε σε κλητική και κυρίως ούτε σε κτητική προσφώνηση.

μετά από καιρό

Καμιά φορά νομίζεις πως δεν ξέρεις πού να κοιτάξεις. Στην ουσία δεν έχεις ιδέα πώς να κοιτάξεις. Ο τρόπος ήταν πάντα το θέμα, άλλο αν τα μάτια ψάχνουν συνέχεια για καινούρια παράθυρα.

Μπορεί να 'ρθει ας πούμε το απέραντο γαλάζιο κάτω από το μπαλκόνι σου, κι εσύ να κοιτάς μια ρωγμή στον τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας. Μπορεί να ξυπνήσεις ένα πρωί ,να μην έχεις κλείσει μάτι όλη νύχτα, να πονάς παντού και παρολ' αυτά να χαμογελάς.

Καμιά φορά όλα είναι αλλιώς...Καμιά φορά δεν θες να πεις τίποτα. Δεν σε νοιάζουν πια οι λέξεις. Τα σημαινόμενα είναι πιο σημαντικά. Είναι σα να λέγονται όλα...ένα τραγούδι, μία εικόνα, ένα φλυτζάνι με καφέ, ένας επίμονος αέρας, ένας κόμπος που λύνεται, ένας άλλος που ευτυχώς παραμένει, μία ήσυχη λέξη, μία κίτρινη φωτεινή σιωπή απ' αυτές που θέλεις να κουρνιάσεις μέσα τους, μια άλλη κίτρινη αλλά αιχμηρή σιωπή απ΄ την οποία ελπίζεις να γλυτώσεις, υποσχέσεις χωρίς "θα" -οι καλύτερες- ένα μπλε παιδί -όχι ο ταλαιπωρημένος Μικρός Πρίγκηπας- μία ανάσα σα να ξαναγεννιέσαι...μια αφή διαφορετική απ' όλες, καθησυχασμένοι φόβοι τακτοποιημένοι σε κλειστές βιβλιοθήκες πίσω από τζαμάκια, μια νέα προσφώνηση μέσα στην παλάμη μου και άλλα... πολλά άλλα...